Wednesday, January 11, 2017

Мартагдсан сургууль /аймшгийн өгүүллэг/

Завсарлагааны хонхтой зэрэгцэн миний урд Баяраа үсрэх шахуу гарч ирснээ чихэнд минь чимээгүйхэн "Сүхээ нэг юм хэлье" хэмээн нэгэн зүйл шивнэв. Тэр зүйл бол би болон Баяраа, бас Од гурвуулаа мартагдсан сургууль руу орж бичлэг хийх санаа байлаа. Баяраа угийн л айдаггүй, ангидаа галзуу нэгэн. Аягүй бол намайг явахгүй гэвэл эр хүн биш!! Хэмээн аашлах байх хэмээн алгуухнаар толгой дохив. Ийнхүү шөнийн 12 цагт мөнөөх сургуулийн гадаа уулзалдхаар тохирлоо.
Шөнийн тэнгэрт одод түмэн живаа гялалзах ба гагцхүү сарны гэрэл өнөөх мартагдсан сургуулийг онцлох мэт түүнийг гэрэлтүүлнэ. Болзсон ёсоор бүгд цуглалаа. Баяраа дахин нэг хүн дагуулж ирсэн нь ангид шинээр шилжиж ирсэн Болдоо гэгч нууцлагдмал хүүхэд байх ажээ. Тэрээр тэрхүү шөнө дан хар хувцас өмссөн нь хачирхалтай. Гудамжны үзүүрээс Од камер барьсаар айсуй. Ингээд бид нар хаалганы өмнө тулж ирлээ.
Энд тэнддээ "орохыг хориглоно" хэмээх шар тууз наасан тэрхүү сургууль Одод таалагдсангүй янзтай Од: Хэдүүлээ харих уу? Хэмээн хэлснээ таг дуугүй болов. Хаалгыг эвдээд цааш орвол тоосондоо дарагдсан танхим угтан авлаа. Аль хэдийнээ хуучирч элэгдсэн бүдэгхэн өнгөтэй шал хөлийг хайрах мэт жийхүүцмээр. Тэр үеийн багш нарын зураг гэлтэй жаазнууд тамхимыг ханыг дүүргэх ба том гэгч нь шат урд нь сүндэрлэн байх аж. Баяраа тэсгэл алдан 2 давхар руу камераа барьсаар гүйн одов. Хэсэг хугацааны дараа түүнийг орилох чимээ сургуулиар нэг хадах ба үүнтэй зэрэгцэн хэн нэгний тасхийн инээх дуу сонстох нь тэр. Би Од, Болдыг дагуулсаар дээр гарвал нойлын өрөөний хаалга өчүүхэн нээгджээ. 2 давхраар нойлоос гарах чимээ цуурайтна. Нэг зүйл дуслах чимээ...
Од камераа барьсаар орвол хэн ч алга. Гагцхүү карантнаас гарах зүйл угаалтуураараа халин газраар нэг асгарах аж. Цонхоор тусах сарны гэрэлд улаан цус тод харагдана. Хэдэн арван жил ажилаагүй сургуулиас яагаад цус ус нь мэдэгдэхгүй зүйл гарна вэ? Хэмээн амандаа бувтнахад хэн нэгэн нойл дотроос яагаад ажлаагүй гэж. Дулмаа энд байнга байдаг?хэмээн тасхийн инээх нь тэр. Од камераа барьсаар надтай доош ум хумгүй зугтлаа. Би чи яагаад зугтаад байгаа юм бэ?хэмээн асуувал Од но ной нойлд хэ хэн нэг нэгэн бай байсан хэмээн түгдрэн хэллээ. Би сая л анзаарлаа. Болд алга...
Үргэжлэл бий
2-р хэсэглэл
Од надын чихэнд хоёулаа энэ хараал идсэн новшийн газраас гаръя хэмээн хаалга руу харвал хаалга битгий хэл ул мөр ч алга. Цэвхий хүйтэн цагаан хана л харагдана. Хараал идсэн цонхнууд нь бүгд хадагдсан. Од ухасхийн босон камераа шалган үзвэл нойлд дотор цонхны тавцан дээр бяцхан охин сууж байсан ба камерын үзүүрт болд 2 давхрын 3а гэсэн бичигтэй анги руу орсон нь камерын хальсанд тодхон үлджээ. Од хэсэг бодолхийснээ явхаар шийдэв. Ийнхүү бид хоёр шатаар өгслөө. Шатны чихрах чимээ сурнуулиар нэг цуурайтана. Түнэр харанхуй байшинд камерын өчүүхэн гэрэл бүдэгхэн гэрэлтүүлнэ. 2 давхрын ангиудиас өнөөх 3а гэсэн ангийн хаалга ганцаараа нээлттэй харагдана. Аажмаар дөхөн чагнавал хэн нэгэн уйлах аж. Гэхдээ Болд алга. Бид аажмаар орон гагцхүү хэн уйлаад байгааг мэдхээр гэрэл тусгавал юу ч алга. Самбар дээр бага ангийн хүүхдүүд боддог бололтой 123+231 гэх мэт тоонууд ёолтойж харагдана. Багшийн ширээн дээр журнал маягийн зүйл байх сөхөн үзвэл хүүхдүүдийн нэрс байлаа. Гэхдээ 2 нэр л үлдэн бусад нь шатжээ.
19. М.Дулмаа
20. С.Болд
гэх хоёр нэр байх ба Манай ангийн мөнөөх нууцлагдмал хүү Болд бас С овогтой билээ. Одын бодолд арай Болд энэ ангид сурч байсан юм биш биз дээ? Бас тэр нойлд байсан охин өөрийгөө Дулмаа гэж хэлээд байсан арай Болд Дулмаа хоёр нэг анги хэмээн гацав. Од сандран багшийн ширээний доод шургуулгыг татан үзвэл хувийн хэрэг бололтой зүйлс байх ажээ. Тэр дотроос Болд болон Дулмаагийн хувийн хэргийг сайтар уншлаа
Сурагч: М. Дулмаа
Зан авир: тэр их нөхөрсөг охин, хичээл сурлагандаа сайн. Болдтой их сайн найз. Гэвч ар гэрийн байдал ядуу... үлдсэн хэсэг нь урагджээ. Болдынхыг нээж үзвэл бүгдийг нь уржээ. Үүнтэй зэрэнцэн кордороор хэн нэгний гутлын чимээ тодхон сонсогдлоо. Улам ойртсоор бараг хажууд нь ирэв. Одын зүрх амаар нь гарах шахав. Тэр болд байлаа. Бараг шоконд орсон байдалтай " Тэр үхсэн Тэр үхсэн гэвч яагаад" хэмээн амандаа бувтнасаар та нар эндээс гарахгүй бол тэр та нарыг хүртэл ална хэмээн хэллээ. Од болдоос энэ сургуульд юу тохиолдсон юм бэ? Хэмээн асуувал би уг нь нууцлая гэж болсон юм. Одоо хэлье.
Би 3 дугаар ангид байж билээ. Би Дулмаа гэгч охинтой найзладаг байсан юм. найзлах тусам би түүнд сайн болж байсан. Гэвч тэр надаас нэг зүйл нуусан. Тэр зүйл нь бол тэр хэдхэн сарын настай байсан юм даа. Эдгэшгүй өвчин тусаад хэмээн тэрээр аөөрийн эрхгүй уйлж эхлэв. Тэрээр үргэжлүүлсээр тэр өдөр баасан шариг байсныг би тодхон санаж байна. Сургууль дээр гал гарсан. Би Дулмаатай нойл руу орон нойлын цонхоор хамт үсрэх гэж байтал би үсрээд тэр үлдсэн юм даа. Хэмээн дуугаа хураав. Од би энэ хараал идсэн газраас явлаа хэмээн ангиас гаран одлоо. Тун удахгүй түүний хашгирах чимээ сонсогдлоо гаран харвал түүний цэвхий цагаан болсон нүүр таазнаас өлгөджээ. Миний бодолд сая л нэг юм орж ирэн камер шалгаж байхад нойлын цонр онгорхой байсан шүү дээ хэмээн болдыг дагуулан нойл руу зүглэлээ. Ашгүй онгорхой байна түүгээр бид хоёр үсэртэл Дулмаа түүнийг татан үсрүүлсэнгүй. Хэдийгээр 2 давхраас үсэрсэн болхоор хөл өвдөж байсан хэдий ч амь үлдсэндээ баяртай байлаа. Болд яг л Дулмаа шиг үлдсэн.
Би тэр сургуулийн хажуугаар өнгөрөх тоолондоо нэг зүйл хардаг ба өнөөх нойлын цонхоор Баяраа Болд Од гурав гараа даллан зогсоно. Харин дулмаа хажууд нь бах тав нь хансан янзтай инээж харагдах ажээ.
Төгсөв.
#Дэпер
Зохиогч: Б. Сундуйжав (Batbayr Bagii)
Ямархуу болж сэтгэгдлээ

No comments:

Post a Comment